problem

Jeszcze nie spotkałem kulturysty, który miałby wszystko symetryczne To norma.
Zwroacie uwagę na pozy zawodowców w czasie np.
Gvi1976ii.
Każdy miesien sie ro?ni Na pierwszy rzut oka jest wszystko okej, ale jak sie przypatrzya... Kingsbur_... niech kolega skoncentruje sie na dobrej technice wykonywanych ćwiczen.
Niech czasem nie probuje nadrabiaa s3absz1 strone, trenując tylko ją To normalne, że są dysproporcje.
Ni ema czym sie przejmowaa.

jedyny sposob jaki mu moze troche pomoc to większość cwiczen jakie sie da zastąpić hanklami np wyciskanie na klatke zamiast sztanga hanklami itd w innych cwiczeniach bo np jak wyciska na klatke i ma jedna stronę silniesza to silniejsza strona przejmuje wieksza czesc ciężaru i slabsza mniej puchnie a jak bedzie robił hanklami obie czesci beda wyciskać taki sam ciężar i z czasem sie wyrówna ... ale nie ma co sie spodziewać ze bedzie ident w ident w końcu do tego tez przyczynia sie genetyka możemy tylko poprawiac... i np jak robi wyciskania na klatę zakłada sobie ze zrobi 1 powtórzeń to niech robi te 1 a jak bedzie czul ze silniejsza strona da rade zrobić jeszcze wiecej powtórzeń to niech zostawi ja w spokoju i nie dopompowuje jej z czasem wyrówna sie sila i bedzie symetra dobze isc a jak bedzie 1cm w lewym baniaku mniej to nie ma co sie martwic bo to u każdego tak jest

To normalne ze w kulturystyce nie jedna strona jest wieksza nieraz od drugiej

ale ja wiem że tak jest tylko tu u niego chamsko widaa

hehe 5 cm no no to by było dosyc dużo ale az tyle chyba nie pwonien mniec

Przyrost masy mięśni to efekt adaptacji. Organizm nie jest monolitem, utrwalonym raz na zawsze, lecz pozostaje w stanie dynamicznym. Oznacza to, że każdego dnia traci pewn1 ilość elementow i odnowa elementy te odbudowuje.

W dzieciństwie i w m3odooci odbudowa przeważa nad rozpadem - dzieki temu rooniemy i dojrzewamy. W wieku dojrza3ym organizm odbudowuje dokładnie tyle, ile straci3, a w wieku poYnym wiecej tracimy niż odbudowujemy.

Zatem stan środka, to stan równowagi dynamicznej, chyba że... zmusimy organizm do adaptacji. Jeżeli spotęgujemy utrate elementow ciała, np. przez wysiłek, to organizm zacznie je nadkompensowaa (nadbudowywaa). Jest to mechanizm obronny ustroju. Nadmierna utrata elementow ciała to głeboki zachwianie równowagi ?yciowej - szok dla całego organizmu. Organizm gromadzi wiec wówczas elementy w nadmiarze, na zapas, aby w razie potrzeby pomniejszya bilans kolejnych strat i aby następny szok nie był tak drastyczny jak poprzedni. Na tym właśnie polega istota adaptacji.

Nadmiern1 utrate elementow ciała (mięśni) możemy wywołać treningiem. Gdy uwzględnimy such1 tkankę (bez wody), ponad 9 procent masy mięśni stanowi bialko. łatwo zgadn1a, że elementami traconymi i nadbudowywanymi w obrebie tkanki mięśniowej beda właśnie białka.

Jak rosn1...?
WyraYnie widaa, że aby nastepowa3 przyrost masy, niezbedny jest wysiłek czyli trening. Bez niego nie mam mowy o rozwoju muskulatury!

Podczas gdy mięśnie kurcz1 sie - wykonują prace, tkanka traci kilkakrotnie wiecej białka niż podczas spoczynku. To właśnie jest ten podstawowy impuls do nadkompensacji bia3ek, a wiec rozwoju muskulatury.

W zale?nooci od tego, jak wiele i jakich bia3ek utraci komorka mięśniowa, zachodz1 trzy podstawowe kierunki nadkompensacji (wzglednie jedynie rekompensacji) zaistnia3ych strat. O powy?szych zjawiskach decyduje charakter wysiłku fizycznego.

Tu najwieksza role odgrywa metodyka treningu. kulturystów powinien interesowaa tylko (lub głównie) taki trening, którego konsekwencją bedzie nadkompensacja bia3ek kurczliwych, gdyż one w pierwszej kolejnooci stanowią o masie i sile mięśni. Dla porządku warto jednak opowiedziea o wszystkich trzech mechanizmach naprawczych mięśni.

Wymiana organelli komórkowych
Ten mechanizm reparacyjny obserwujemy w wysi3kach wytrzymałoociowych (tlenowych) i jest on najbardziej atrakcyjny dla przedstawicieli dyscyplin wytrzymałoociowych. W kulturystyce nabiera on wagi w okresie pracy nad definicją mięśni, a wiec wtedy, gdy zależy nam na spaleniu tkanki tłuszczowej.

W wyniku wysiłkow o charakterze tlenowym dochodzi do uszkodzeń i strat bia3ek mitochondriów - organelli odpowiedzialnych za uenergetycznienie komorek. Organizm odtwarza i pomnaża mitochondria. Dzieki temu poprawie ulega energetyka komorek, substraty energetyczne są lepiej wykorzystywane, z treningu na trening wzrasta wydolność tlenowa. Wzrost liczby mitochondriów skutkuje nasileniem spalania tłuszczow. Szybko znikają jego podskórne zapasy, jednakże białka mitochondrialne stanowią niewielki udział w ogólnej masie umięśnienia. Trening wytrzymałoociowy nie prowadzi wiec do 'eksplozji wymiarow'.

Wymiana komorek
Poruszając ten temat domorooli 'fachowcy' często m1c1 w głowach biednym 'pakerom'. Jeżeli mięśnie poddane zostaną nieracjonalnemu, bardzo cie?kiemu i destrukcyjnemu treningowi, dochodzi do tak znacznej utraty elementow bialkowych, że komorka nie może ich już ani nadkompensowaa, ani nawet naprawia. Taka komorka ginie i zostaje zastąpiona komork1 now1. Zniszczon1 komórkę zastepuje komorka dojrzewająca w wyniku podziału redukcyjnego komorki macierzystej.

Ponieważ komorki macierzyste nale?1 do populacji komorek zarodkowych i są nieomiertelne, stąd nieodpowiedzialni demagodzy wysnuli wniosek, że niszcz1c mięśnie szaleńczym treningiem, można osiągnąć niesamowitą progresje masy mięśniowej. To całkowicie b3edne rozumowanie!

Liczba komorek organizmu jest precyzyjnie kontrolowana i nie ma mozliwosci jej pomnożenia. Stanowi ona o formie egzystencjalnej danego gatunku. Dlatego właśnie s3on jest s3oniem a człowiek człowiekiem. Gdyby te mechanizmy wyrwa3y sie spod kontroli, to mielibyomy ludzi wielkooci s3oni i odwrotnie.

W wyniku podziału redukcyjnego komorki macierzystej może zostać odtworzone co najwyżej tyle komorek, ile uleg3o zniszczeniu. Ale i to nie zawsze. częściej ni udaje sie ich odtworzya kompletnie. Dlaczego?

Pseudo fachowcy zapominają, że zawsze, gdy zniszczeniu ulegają komorki mięśniowe, zastępowane są one albo przez nowe komorki mięśniowe powstające z komorek satelitarnych (macierzystych), albo przez komorki tkanki łącznej - fibroblasty. Fibroblasty produkują bialko - kolagen, pe3niące zadanie organicznego opatrunku, Gdy fibroblasty po3atają zaistnia3e uszkodzenia powstają tzw. zrosty. Znam wielu kulturystow, którzy 'za3atwili sie' w ten sposob. Mieonie przerooniete tkank1 31czn1 przykurczają sie, stają sie zwarte, zbite i ma3e, przypominają kupę pi3eczek tenisowych - facet wygląda jak posup3any sznurek. Taka sylwetka nigdy już nie uzysk po?1danego wyrazu. Strze?cie sie wiec jak ognia demagogów i paranoicznie cie?kich treningow!

Dobrze przeprowadzony pod wzgledem metodycznym trening si3owy bedzie powodowa3 znacz1c1 utrate bia3ek mięśniowych, bez niszczenia całych komorek. W tej sytuacji mięśnie zostaną zmuszone do nadkompensacji zaistnia3ych strat. Zawodnik bedzie mogł cieszya sie z przyrostu masy i siły.

Zapewne interesuje was, co teraz dzieje sie w komorkach mięśniowych? Oto? kompleks zjawisk zachodz1cy w nich jest niezwykle zło?ony. Nikomu jeszcze ni udało sie całkowicie go przeoledzia i w pe3ni wyjaśnić. Generalnie, podczas treningu i jeszcze przez kilka dni po jego zakonczeniu w mięśniach przebiegają rownolegle dwa zjawiska metaboliczne: katabolizm i anabolizm, a wiec rozpad bia3ek i ponowne ich tworzenie. Katabolizm s3u?y 'demontażowi' niefunkcjonalnych i 'zepsutych' elementow bialkowych. Dzieki anabolizmowi elementy te zostają odbudowane i nadbudowane (nadkompensowane) ponownie.
Nie ma wiec anabolizmu bez katabolizmu!

Klucz i zamek
Ca3ooa zjawisk biochemicznych, przebiegających w organizmie ?ywym, t3umaczy teoria receptorowa. Oto?, dla kontrolowania przebiegu procesów ?yciowych organizm pos3uguje sie substancjami zwanymi efektorami, działającymi jak klucz - oraz substancjami działającymi jak zamek, zwanymi receptorami. Odpowiednie klucze otwierają odpowiedni zamki. 'Drzwi' reakcji biochemicznych otwierają sie i zamykają. Te same zjawiska sterują procesami zwi1zanymi z przyrostem masy i siły mięśni.

Jeżeli wiec w mięśniach rownolegle przebiegają zjawiska kataboliczne i anaboliczne, organizm operuje rownoczeonie pakietami przeciwstawnie działających kompletow 'kluczy' i 'zamkow'.

Niezale?nie od charakteru zjawiska role efektorów - kluczy pe3nią: kwanty energii, rodniki, hormony, witaminy, czynniki o charakterze witamin i minerały. Role receptorów - zamków natomiast - b3ony biologiczne, elementy białkowe b3on biologicznych, białka transportowe, struktury materia3u genetycznego oraz enzymy.

Katabolizm
Najsilniejszym bodYcem katabolicznym jest stymulacja neuronalna podczas wysiłkow. Neurony traktują komórkę mięśniową pr1dem elektrycznym, w wyniku czego kurcz1 sie w3okna mięśniowe (akt ruchu), a białka w3okien ulegają uszkodzeniu. Uszkodzeniu ulegają również białka enzymatyczne, zaangażowane w akt ruchu.

Uszkodzone elementy białkowe są dalej degradowane przy udziale rodników i hormonów katabolicznych (kortyzol, histamina, serotonina, prostaglandyny). Dzie3o kończą enzymy komorkowe, rozk3adające białka na aminokwasy lub jeszcze prostsze zwi1zki weglowe.

Powstające w efekcie katabolizmu aminokwasy nie są tracone, lecz mogą być wykorzystane do produkcji energii lub do syntezy nowego białka.

Anabolizm
również w tym procesie najsilniejszym bodYcem anabolicznym jest impuls neuronalny. Nie chodzi jednak o bodYce, powodujące skurcz w3okien, ale o te, które wysy3a układ nerwowy do komorek mięśniowych długo po zakonczeniu treningu. Zjawisko to nazywane jest troficznym (wzrostowym) wpływem unerwienia. Jak dotąd nie udało sie dostatecznie wyjaśnić jego istoty. Wiadomo jednak, że istnieje i jest niezbednym warunkiem przebiegu procesów anabolicznych.

Sam proces syntezy (tworzenia) bia3ek przebiega w organellach komórkowych - 'fabrykach białka' - rybosomach. Tutaj montowane są z aminokwasów d3ugie 3ancuchy peptydow.

Kulturyoci poowiecają najwiecej uwagi hormonom, bo one wzbudzają najczęściej niezdrowe emocje. Faktycznie, pewne hormony mają znaczny udział w kontroli anabolizmu. Te, o których najg3ooniej, to: testosteron, somatotropina, insulina, IGF i adrenalina. Zanim jednak (oby jednak nie!) siegniecie po jakiś zakazany medykament, powinniocie poznaa fakt o fundamentalnym znaczeniu: hormony stanowią mniej niż po3owe puli substancji kontrolujących anabolizm. A co z 'wieksza po3ow1'?

Anabolizm, w ponad 5 procentach pozostaje pod kontrol1... rodników fosforanowych! Znacz1cy udział mają tu również rodniki acetylowe. Hormony możemy porownaa z kadr1 oficersk1. Umiejscowione są one na wysokim szczeblu przemian metabolicznych. Rodniki to siła sprawcza czyli szeregowi ?o3nierze. Oczywiście, fundament armii to sprawne dowodztwo, jednak jej siła to dobrze uzbrojeni szeregowcy.

Co z tego wynikaż
Wielu sportowców rozgl1da sie za hormonami, a nie dostrzega mozliwosci, jakie tkwi1 w usprawnieniu pracy rodnikow. Prace rodników fosforanowych i acetylowych w pe3ni kontrolują trzy proste substancje od?ywcze:

kreatyna;
magnez;
L-karnityna;

L1czna ich suplementacja przynosi nadspodziewane efekty w postaci progresji wymiarow. Są całkowicie bezpieczne, nie tylko nie szkodz1 zdrowiu ale wyraYnie je wspomagają.

?rod3o:
Magazyn KiF nr.24